Metoda PDR to obecnie jedna z najczęściej stosowanych technik napraw blacharskich. Umożliwia ona szybkie i bezinwazyjne usuwanie wgnieceń, dzięki czemu karoseria zachowuje oryginalny lakier i fabryczny wygląd. Ale zanim metoda PDR stała się powszechnie znana, jej historia zaczęła się w dość nieoczywisty sposób. Jak narodziła się ta technika i kto odpowiada za jej rozwój?
Kto wymyślił metodę PDR?
Za twórcę metody PDR uważa się Oskara Flaiga, pracownika koncernu Mercedes-Benz. W latach 50. był on odpowiedzialny za przygotowanie samochodów wystawowych, które często po transporcie miały drobne wgniecenia. Zauważył on, że zamiast nakładać nową warstwę lakieru, można delikatnie wypchnąć blachę od środka, przywracając jej pierwotny kształt. Spostrzeżenie Flaiga stało się początkiem techniki wyciągania wgniotek PDR, która zrewolucjonizowała sposób myślenia o naprawach karoserii.
Flaig opracował pierwsze metalowe pręty o różnym kształcie i długości. Umożliwiały one dostęp do trudno dostępnych miejsc karoserii, takich jak drzwi czy maska. To właśnie te proste, ale skuteczne narzędzia dały początek dzisiejszym zestawom PDR. Z biegiem lat technika została dopracowana, a doświadczenie zdobyte przez pracowników Mercedesa pozwoliło wprowadzić ją do codziennego użytku w zakładach produkcyjnych.
Gdzie odbył się pierwszy pokaz zastosowania metody PDR?
Pierwszy publiczny pokaz metody PDR odbył się w 1960 roku podczas targów motoryzacyjnych w Nowym Jorku. Oskar Flaig, który reprezentował Mercedesa, zajmował się tam pielęgnacją samochodów wystawowych. W czasie przygotowań zauważył drobne wgniecenia na karoserii jednego z aut. Zamiast oddawać je do lakierni, postanowił wykorzystać opracowaną wcześniej technikę wypychania blachy od wewnątrz.
To wydarzenie zapoczątkowało nowy etap w historii konserwacji nadwozi. Pokaz Flaiga spotkał się z dużym zainteresowaniem przedstawicieli branży, którzy dostrzegli w tej metodzie ogromny potencjał. Z czasem zaczęto tworzyć pierwsze narzędzia do usuwania wgnieceń inspirowane pomysłem niemieckiego pracownika. W następnych latach rozwój technologii umożliwił powstanie nowych przyrządów o większej precyzji, a także metod klejowych, które pozwalały pracować od zewnętrznej strony blachy.
Jak metoda PDR zyskała popularność?
Na początku lat 80. metoda PDR dotarła do Stanów Zjednoczonych. Początkowo stosowano ją głównie w serwisach zajmujących się naprawą PDR po gradobiciach. W tym czasie powstały pierwsze firmy specjalizujące się wyłącznie w tej technice, a producenci zaczęli tworzyć zestawy narzędzi przeznaczone dla niezależnych techników. Z roku na rok rosła liczba szkoleń i kursów pokazujących zasady pracy z blachą bez konieczności lakierowania.
Metoda PDR stała się szczególnie popularna dzięki temu, że umożliwiała tanie i szybkie przywracanie wyglądu pojazdu po niewielkich kolizjach. Właściciele aut zaczęli doceniać fakt, że technika ta pozwala zachować oryginalną powłokę lakierniczą. Obecnie naprawa PDR jest standardową usługą oferowaną zarówno przez duże warsztaty, jak i mobilne serwisy przyjeżdżające bezpośrednio u klienta.
Współczesne oświetlenie, pręty i adaptery klejowe pozwalają usuwać wgniecenia także z miejsc trudno dostępnych, na przykład z błotników i dachów. Dziś usuwanie wgnieceń PDR to nie tylko metoda naprawy, ale też osobna specjalizacja w branży motoryzacyjnej, oparta na doświadczeniu rzemieślniczym i nowoczesnej technologii.
Historia metody PDR pokazuje, że nawet proste obserwacje mogą prowadzić do powstania techniki, która zmienia całą branżę. Od jednego pomysłu Oskara Flaiga minęły dziesięciolecia, a wyciąganie wgniotek tym sposobem nadal rozwija się i znajduje coraz szersze zastosowanie. Jeśli szukasz sprawdzonego miejsca, w którym usuwanie wgniecenia zostanie wykonane fachowo, zapraszamy do naszego warsztatu.
